Istorija Markovca...
Naselje je staro preko 250 godina. Prvobitno se nalazilo uz samu levu obalu Morave, na mestu koje se sada zove Lučica. Međutim, Morava je često plavila to naselje, koje je, inače, bilo vrlo nezdravo, pa su se stanovnici pomerili nekoliko kilometara zapadno na mesto koje se sada zove „Šljivara“.
O tome se sačuvala ovakva legenda: Bežeći od bolesti „čume“ (kolera), stanovnici napuste staro naselje i izaberu novo. Da ne bi i „čuma“ pošla za njima, niko nije smeo pri polasku reći: „ajde“, a oko novog mesta, uzorali su brazdu sa dva vola blizanca, koja su terala dva brata blizanca. Selo se tada zvalo „Viđiš“. I o tome je sačuvana u narodu jedna legenda: Jednom je Morava bila poplavila selo. Seljaci se reše da napuste naselje i da nađu jedno uzvišenije i bezbednije mesto. Tada se jedan seljak popne na najviši dud da pogleda okolo gde nema vode, pa tamo da se isele. Prisutni oko duda su onome gore stalno dovikivali „viđiš, viđiš“, što je značilo - vidi dobro, zapamti, te se po tome novo naselje nazva Viđiš.
Morava ih ni tu nije ostavila na miru, pa su morali još više da se pomere na zapad, na malo uzvišenje, gde se i sada selo nalazi. Na tom mestu , doseljenici, kojih je bilo, izgleda, oko 20 porodica, zateknu već naseljenog Marka Krivokuću, koji je došao iz sadašnjeg Lapova. Marko je bio u okolini poznat kao dobar borac protiv Turaka, od kojih je kasnije u borbi i poginuo. Posle njegove smrti, po njemu se selo nazvalo Markovac.
Ovo je sve bilo pre Kočine Krajine, pre 1788.godine. U Kočinoj Krajini, Markovčani su uzeli znatnog učešća, a posle završetka neuspelog rata, mnoge porodice, bežeći ispred Turaka, našle su se sa one strane Dunava. Na iseljenje je naročito imao uticaj harambaša Anton Kostić, govoreći da će ih Turci sve saseći ako ih dočekaju.
O tome se sačuvala ovakva legenda: Bežeći od bolesti „čume“ (kolera), stanovnici napuste staro naselje i izaberu novo. Da ne bi i „čuma“ pošla za njima, niko nije smeo pri polasku reći: „ajde“, a oko novog mesta, uzorali su brazdu sa dva vola blizanca, koja su terala dva brata blizanca. Selo se tada zvalo „Viđiš“. I o tome je sačuvana u narodu jedna legenda: Jednom je Morava bila poplavila selo. Seljaci se reše da napuste naselje i da nađu jedno uzvišenije i bezbednije mesto. Tada se jedan seljak popne na najviši dud da pogleda okolo gde nema vode, pa tamo da se isele. Prisutni oko duda su onome gore stalno dovikivali „viđiš, viđiš“, što je značilo - vidi dobro, zapamti, te se po tome novo naselje nazva Viđiš.
Morava ih ni tu nije ostavila na miru, pa su morali još više da se pomere na zapad, na malo uzvišenje, gde se i sada selo nalazi. Na tom mestu , doseljenici, kojih je bilo, izgleda, oko 20 porodica, zateknu već naseljenog Marka Krivokuću, koji je došao iz sadašnjeg Lapova. Marko je bio u okolini poznat kao dobar borac protiv Turaka, od kojih je kasnije u borbi i poginuo. Posle njegove smrti, po njemu se selo nazvalo Markovac.
Ovo je sve bilo pre Kočine Krajine, pre 1788.godine. U Kočinoj Krajini, Markovčani su uzeli znatnog učešća, a posle završetka neuspelog rata, mnoge porodice, bežeći ispred Turaka, našle su se sa one strane Dunava. Na iseljenje je naročito imao uticaj harambaša Anton Kostić, govoreći da će ih Turci sve saseći ako ih dočekaju.